TIVA, update

TIVA

Wiem, ze już było - dzisiaj nic na temat kompartmentów czy innych chińszczyzn. Ale wyłania mi się pewna tendencja o której chyba warto wiedzieć.

Jaki jest chirurg, każdy anestezjolog wie. Głównie jest duży, zakrwawiony i poza tym swoim nożem nic nie widzi. A już szczególnie jest ślepy na artyzm i mistrzostwo anestezjologa. Co robić - ponury nasz los niedocenionych artystów. Model dobrego chirurga - z punktu widzienia anestezjologa rzecz jasna - zawiera się w dziesięciu punktach; są one podzielone na dwie grupy. Pierwsza zawiera dogmaty:
- Nie będziesz podważał zdania anestezjologa swego
- Nie będzeisz mu nerwów szarpał pyskówka na daremno
- Nie bedziesz mu przerywał odpoczynku, chyba że absolutnie musisz.
Częśc druga opisuje cechy dobrego chirurga:
- Nie pyskuje
- Nie katrupi pacjentów
- Nie p.doli sie przy stole
- Nie bierze łapówek
- Nie fałszuje historii chorób
- Nie uwodzi instrumentalnych
- Nie zazdrości anestezjologowi mądrości, edukacji, erudycji, powodzenia, zdrowia i siedzącego trybu życia.

Zajmijmy się punktem nr 6...

Z tym jest przedziwnie. Każdy, kto profesjonalnie wsadza rurki i pije kawę, nawet o 4 nad ranem obudzony, wyrecytuje z zamkniętymi oczami nazwisko chirurga, który to postrachem jest wszystkich, spieszących się gdzies po pracy. Kowalski, operujący wyrostki w dwie godziny, Wiśniewski skrwawiający pacjenta skutecznie walcząc z nerwowością ruchów czy opanowany Kwaśniewski, wpędzający pacjenta w nieodwracalną fazę wstrząsu.

Na szczęście do zabiegu implantacji cycków przychodzą dziewcza zdrowe, zadbane, manicure, pedicure, dzisiejsza nawet sztuczne rzęsy miała.

Którą to, tak na marginesie, od razu ostrzegłem, ze połowa zostanie na lepcu, którym zaklejamy pacjentom oczka. Nie, nie żeby krwawych scen nie widzieli jak się przypadkiem obudzą - choć widok wpychanego silikonu w bóbsy może człowiekowi przemodelować swiatopogląd - rogówka wysycha w tempie nieprawdopodobnym, po kilku minutach trzymania oka otwartego robią sie nadżerki a kilkugodzinny zabieg może oko zepsuć na amen.

I tu musimy wspomnieć o pewnej cesze (dziżżazzz, to naprawdę występuje w języku polskim...) Modelu Marsha, używanego do podawania Propofolu techniką TIVA. Mianowicie model ten liczy kumulację leku. I pomaluśku, stopniowo obniża prędkość podawania. Tyle, że cos z tym matematycznym wyliczaniem stężenia jest kompletnie do bani, bo pacjenci regularnie mi się budzą po półtorej godzinie zabiegu.

Wiem, wiem - czas jakby bardziej dla heart replacement - ale jednakowoż nie każdy bóbsy w 30 minut potrafi powiększyć...

Stąd moja propozycja - jeżeli pacjent wymaga niskich stężeń leków, podnieście je troche po godzinie. Tak o 10%. A jeszcze lepiej - tak, by wartości przepływu wróciły do początkowych. Rozwiązuje to bezboleśnie, za jednym zamachem, wytrzeszcz chirurga, krzyki instrumentalnych i plamy po kawie.