A to echo grało

Zima. To że jest zimno w zimie - każdy wie. Ale jak się dyżur trafi przy 3 metrach śniegu podpartymi 15 stopniowym mrozem - człowiekowi zaczynają przed oczyma przelatywać wszystkie niecne występki w życiu, od kalafiorowej - wylanej za kaloryfer w przedszkolu - zaczynając.

Wieczór, lampeczki na choince mrugają, Małysz czeka na swoja kolejkę żeby spokojnie wbić w zeskok Latający Cyrk Monty Pythona i rzecz jasna dryń. Poczułem się nieswojo. Wiadomo - wszystko może się trafić, sraczka i pierdziaczka, bóle głowy, temperatura - i to wszytko mnie nie ruszy, bo obstawiam eRkę. Biorąc to wszytko pod uwagę, polazłem spokojnie do dyżurki coby wziąć graty.

I słusznie.

- eRka do wyjazdu, powtarzam eRka do wyjazdu!!! - dobiegło energiczne wezwanie z dyspozytorni. Zaraza jasna. Po dziesięciu latach wycierania różnych wersalek mniej lub bardziej wygniecionych człowiek nabywa zmysłu z kategorii pozazmysłowych. Najbardziej mnie niepokoił fakt wstawania w środku noc trzy minuty przed wezwaniem do wyjazdu. W duchy nie wierze więc starałem sobie to wyjaśnić wpływem fali elektromagnetycznej niskiego napięcia - z sieci telefonicznej - na skołatany mózg anestezjologiczny, gazami szkodliwymi podtruty.

Jako żem był pierwszy pod karetką zapatrzyłem sie w gwiazdy. W starych dobrych czasach pewnie by człowiek Malborca kurzył dopaminę uwalniając ale skorom nałóg zgubny rzucił jeno ślipienie mi pozostało. O duży wóz. I mały. Stella Polaris. Orion - w całej krasie bo zima. Aldebaran w Byku. Moja gwiazdeczka... Bliźnięta. Gdzie do kurwy nędzy jest zespół?

- Doktor, za chwilę skacze! - wyrzucił z siebie unisono zdruzgotany zespół.
- Toż kurwa mać - rzekłem dla wzmocnienia efektu ponure słowo "toż" - pilne chyba?
- Nnie, słabości zgłaszają - ale w wywiadzie biegunka...
Nie dokończyli bo mi gul skoczył - To czego my jedziemy?
- A bo góra straszna a tylko my mamy 4x4.
Gulomierz pokazał 9 i 3/4*.
- Bierzemy się. Jak pilne to teraz a jak nie pilne to niech se rodzinny jedzie.

Sygnały wyją, nikt się nie odzywa, każdy o Malyszu myśli - a tu z radia dobiega radosny głos naszego dyspozytora: -Za Maślanką trzeba w lewo skręcić. Powtarzam: za maślanka w lewo.
- Dobra - burknąłem w mikrofon. O ile dobrze pamiętam to góra tam zajebista - a odśnieżać nie ma komu...
- Nie zrozumiałem, powtarzam: nie zrozumiałem - znak zapytania zawisł w powietrzu.
- Dobra - podniosłem głos nieco.
- Zrozumiałem, powtarzam: zrozumiałem.

Z asfaltowej drogi gładkiej, zadbanej przez MPOM, zjechaliśmy na polną dróżkę - a w zasadzie pomiędzy drzewa wskazujące gdzież ona być powinna.
- Stacja dla eR.
- Zgłaszam się, zgłaszam się!
- Gdzie mieli czekać?
- Przy drodze, powtarzam: przy drodze!
- Nie ma nikogo. Proszę zadzwonić i zapytać jak to wysoko jest.
- Proszę czekać, powtarzam proszę czekać! - zaciął się?... albo mu pierdząca żyłka w głowie strzeliła...

Otrzymaliśmy informacje gdzie to jest, kierowca zaklął szpetnie, przeładował 4x4, włączył blokadę, redukcję, silnik zawył bojowo i ruszyliśmy pod górę. Cała akcja skończyła się 20 metrów dalej. Mimo całej cud-techniki wózek zamielił kółkami w miejscu i stanął. Całe moje wkurwienie przelałem z mocą w mikrofon: -Stacja zgłoś się, stacja zgłoś się!!!
- ...taak?
- Nie dojedzie, nie dojedzie - ni ma chuja, powtarzam: ni ma chuja!!!