Statystyka

Jak wiadomo, człowiek strzela, Pan Bóg kule nosi. W zasadzie odnosi się to do każdej działalności ludzkiej. Niestety, również do medycyny - jak wynika z prawa wielkich liczb, jeżeli coś powtarzamy dostatecznie długo to w końcu osiągniemy całe spektrum możliwych wyników.

Siedzę sobie spokojnie w dyżureczce zabijając czas internetem coby nie myśleć o spaniu w Domku Dyżurnego Anestezjologa, a tu Personalny Wkurwiacz zwany dla zmyły blipem podniósł mi ciśnienie. Intensywna. Z czternaściorga złego to chyba najlepsze. Co się stało? Centralne zdechło. Zaraza jasna, trzeba będzie gościa dźgać po żyłach w środku nocy. Grrrr...

Zlazłem sobie na dół, rozłożyłem gratki... Cholera. Do szyi dostęp żaden, z prawej strony stoją jakieś pieroństwa, toż mi tu pół nocy zlezie zanim poustawiam wszystko - ale za to dostęp do lewego podobojczyka jak ta lala. No to - w Imię Boże. Pomny ostatniego szkolenia o zakażeniach wewnątrzszpitalnych, bezpieczeństwie własnym oraz pacjenta założyłem fartuch, czapkę, maskę, rękawiczki przygotowałem gaśnicę umyłem, zasłoniłem co trzeba sterylnymi jednorazówkami i przystąpiłem radośnie do dźgania pacjenta.

Pssss.

...mać...

Ewidentnie coś psykło.

Igła była niedociśnięta czym go dziubnął w płuco?

By to rudy 8764 #$%^8 *&%^) ( )( *&%& $@##$&%....

No nic. Zamówiłem RTG coby potwierdzić - bądź wykluczyć, co daj Panie - pneumothorax i przystąpiłem do demolacji pomieszczenia. Po jakichś piętnastu minutach miałem gotowy dostęp do prawej szyi więc nie certoląc się zbytnio założyłem cewniczek. Działa? Działa. Gucio. Gdzie to RTG? Jeszcze kwadrans? A niech tam. Gość Wytrzymał 30 minut bez objawów czyli że to jednak nieszczelność między igła a strzykawką musiała być.

Rozebrałem się z drugiego setu wszelkiej maści ubiorków zabezpieczających i zacząłem pisać zlecenia na drugi dzień. Odrobię się teraz, to może się uda przedrzemać do rana?

Doctor? - uśmiechnął się do mnie nurs. Czyli że jednowyznaniowi jesteśmy. Wrażowyznaniowe się nie uśmiechają i traktują człowieka jak ostatniego matoła.
Yes? - odwzajemniłem uśmiech.
Bo on tu się tak jak by zatkał, chyba trzeba odessać.

...oż w morde jeża, tylko nie to co myślę...

Tętno 140, ciśnienie 60/0, ciśnienia w klatce daleko poza normą. Szlag trafił - jednak mu spuściłem to płuco. Zaraza. Puknąłem w lewą klatkę, popatrzyłem raz jeszcze na parametry - nie ma się co pierniczyć, toż facet zaraz stanie - i płynnym ruchem wharatałem wenflonik 14G w drugie międzyrzebrze. Jak w książkach piszą. Z gościa wyleciało sprężone powietrze, tętno mu natychmiast spadło, ciśnienie wzrosło, przestał się szarpać z respiratorem i wrócił do swojej podstawowej czynności czyli do spania. Łojezu.

Zadzwoniłem po chirurga, szczęściem polski miał dyżur więc odpadł mi stres wynikający z tłumaczenia się z własnego kalectwa, następnie po swojego konsulenta - którym, nie do wiary zupełnie, był SJ - poprosiłem RTG o szybszy przyjazd i popadłem w ponury nastrój. Pielęgniarki uszanowały chwilę zadumania polskiego doktora - nie wiedziały że mi nie dumanie było w głowie a wielopoziomowe bluzgi.

Przylazł SJ. A skąd pomysł że płuco spuszczone? Bo objawy miał. E tam - odrzekł SJ - płuco mu wenflonem spuściłeś, trzeba było najpierw zdjęcie zrobić. Znaczy miałem mu dać umrzeć, zrobić zdjęcie, zreanimować a potem się chyba powiesić. Całuj mnie w nos. Od wenflona w klatce nikt jeszcze nie umarł - a z powodu odmy prężnej co najmniej kilku się udało. W międzyczasie moich rozmyślań SJ równie płynnym ruchem co ja wyjął wenflonik i zalepił dziurę plasterkiem. Sterylnie.

Po czym zlecił RTG i zaczął się zabierać do domu.

No nie - tak nie będzie. Siądzie sobie tutaj i poczeka, zaraz płucko znowu spadnie, odma się napręży ładnie to wtedy może uwierzy?

Nnie - tyle nie będzie siedzieć, ale zdjęcie zrobimy.

No to róbmy.

Dwadzieścia minut później przyjechał rentgen - a pacjent nadal leży sobie stabilny jak kurs złotówki. Ile można złotych myśli wypowiedzieć po angielsku z północnym akcentem w 20 minut - w pale się nie mieści. Gadaj se zdrów - chciałbym żebyś miał rację ale ja mu to płuco spuściłem i tyle.

RTG się robi a tu - pacjent przyspieszył. Ciśnienie spadło. Ciśnienia w klatce wzrosły....

No i po co to dreny zakładać na wariata - nie można to było uwierzyć na słowo żem widział com widział?

SJ błyskiem się przywdział, skórę naciął i drena założył. Wybałuszylismy się z lekka z chirurgiem. Barz profesjonalnie to zrobił. W Polsce to jednak chirurdzy wpychają w ludzi ostre narzędzia. No, za wyjątkiem igieł, ale igła nie narzędzie.

Pacjent po trzech dniach pozbył się drenu z klatki, szczęściem dla niego bez dalszych powikłań. A ja? Niby statystyki mówią że 10% podobojczyków kończy się pneumotoraxem ale czy tej statystyki do ciężkiej cholery nie mógłby wyrabiać ktoś inny???.