Rok. Najmniej rok.

Niesamowite - to już rok. Dokładnie. Muszę przyznać że jestem nieco oszołomiony.

Czytacie właśnie 339 post. Dzizzazz....

Wszystko zaczęło się niewinnie od harców wyprawianych na blogach Morfeusza, Konfliktowej i Agregata. Następnie ulegając podszeptom próżności dałem się namówić moim idolom i sam zacząłem płodzić teksty co nieco liryczne, głównie wspominkowe.

Seria „Z pamiętnika woźnicy” praktycznie zdechła - niestety, nie pamiętam tego tak dobrze jak mi sie wydawało. W tej chwili mam trudność inną - nawet jak coś mi się przypomina, to nie mam pewności czy już o tym nie popełniłem jakowegoś wpisu...

Statystyka nieco szokuje - ponad 200 tysięcy kliknięć (countomat włączyłem gdzieś na poziomie 40 tys.), około 80 stałych odwiedzających.

Najdziwniejsze jest zestawienie Top50 z wyszukiwarek: gdy się pominie wszystkich którzy szukali mnie wg. nicka, najczęstszym zwrotem wiodącym na mój blog są „sałatki warzywne”. Będę musiał coś popełnić na temat skrobania marchewki... O ile rozumiem skąd się bierze „dieta stekowa” czy „kobziarz anestezjolog”, o tyle „zepsić się” czy „jak rozebrać kran” (o „domu publicznym” nie wspominając) nieco mnie zastanowiły - czy ja aby na pewno piszę o tym o czym mi się wydaje.

Skoro popadłem w ton upierdliwy, pozwolę sobie na mała refleksję. Mianowicie ta forma aktywności sieciowej, choć nieco niebezpieczna z racji depersonifikacji kontaktów, daje jednak możliwość poznania ludzi których w innym przypadku bym nie spotkał. Negatywną stroną pisania jest pokazywanie się - bez pokazywania. Nie wiem czy tak chętnie bym poszedł w polemikę na temat którego kompletnie nie znam - vide moje ostatnie wygłupy konstytucyjne - w obecności żywych ludzi. Tak to samotność w sieci bezlitośnie obnaża wewnętrzne pieniactwo.

Dziękuje pięknie za wytrwałość, Wasze komentarze dają mi napęd do dalszej twórczości codziennej; tak na marginesie muszę dodać że nieodmiennie mnie zdumiewa że ktoś te wypociny czyta.

Zapraszam wszystkich na torcik urodzinowy wyprodukowany przez Beryla Cooka.

Posługując się językiem telewizji: w nowym sezonie odcinki będą jeszcze krwawsze, jeszcze dłuższe - byle nie nudniejsze...