Ponury los kataryniarza

Automacieję. Wbić, podać, włożyć - przywieźć - obudzić - wywieźć. I tak w kółkomacieju. Czyli automacieję od wkółkomaciejowania. Może porzucenie alkoholu nie jest najlepszym sposobem na zachowanie zdrowia psychicznego? To trzeba będzie poważnie przemyśleć. Póki co zaczałem dzwonić po różnych agencjach locum’owych - czyli takich co wypożyczają doktorów na godziny. Pojechać gdzieś trzeba, bo zaczynają mnie mrowić paluszki. Zły znak.

Mój nurs - w przenośni rzecz jasna - jest coraz lepszy. Jako że wpiernicza mnie indolencja więc zacząłem ją uczyć podstwowych czynności okołopacjentowych. Wenflony wbija 9/10, wentylować maską potrafi praktycznie wszystkich, nawet wąsiato-brodziaty grubas nam się ostatnio trafił i też dała radę, LMA wkłada i wyciąga. Niedługo w ogóle będę tu niepotrzebny.

Przepuklinki się zoperowały, żylaki też, na sam koniec przyszedł pan który palnał mleczko do śniadania - thank you My Lord, as my prayers were answered - i poszedł sobie z powrotem do domu. Patrzyłem na naszego lifleta ostatnio i stoi jak byk - nie pij nic co zawiera mleko 6 godzin przed operacją. I ja to rozumiem. A miejscowy nie. Dziwne.

Po południu przylazł mój ulubiony stomatolog. Potrafi wyrywać ósemkę przez godzinę. Zabukował sobie dzisiaj sześciu pacjentów do piątej. Bladych szans. Nurs pracuje nad nim ale trzeba przyznać że na wzorzec dynamitu to się kompletnie facet nie nadaje.

W góglu zmierzyłem moją trasę i wyszło że ma niecałe 4 kilometry. Pokombinowałem trochę i dołożyłem małe kółko - jest tego teraz dokładnie 5. Przetestowałem już dwa razy. Na razie dżoginguję a nie biegam, ostatecznie najważniejsze jest przeżyć. Marzy mi się dojście do 10 kilo w godzinę. No ale to póki co poza zasięgiem jest. Może na następna wiosnę. Teraz cieszę się jak zajączek z bateryjki że mogę truchtać ponad pół godziny i nic mi nie jest. Znaczy - nic śmiertelnego mi nie jest. Bo tak to i owszem. Chyba będę się musiał rozglądnąć za jakimiś butami do biegania, bo moje dżimowe pantofelki niedługo rozlecą się w drobiazgi.

Dzisiaj moja lepsza połowa dżogingowała razem ze mną, sapaliśmy sobie konwersacyjnie w trakcie, i wysapaliśmy 38 minut. Kkurcze, może jeszcze zrobię to 10 kilo w tym roku? Ostatecznie to tylko dwa razy dalej i 20% szybciej... Żeby za lekko nie było, poleźliśmy wieczorem na dżima. Kkurcze, ale człowiek ma pałera na żelazach jak wcześniej się nie katuje bieżnią czy innym cholerstwem ogólno rozwojowym. Poszarpałem co miałem i z uczuciem dobrze spełnionego obowiązku polazłem spać. Dzisiaj siedze z uczuciem konkretnie zakwaszonych mięśni, ale za to jakżeż miło spojrzeć na wagę... 103,6. TO jest dopiero numer. Do wakacji powinienem zjechać po raz pierwszy od chyba pięciu lat poniżej 100. Nie odchudzam się - a od wiosny poszło dobrych kilka kilo w dół. I dziób mam nie okrągły a taki pociągły jakby... Ciekawe gdzie tu przyjmuje psychiatra... I czy to się w ogóle leczy...