Że człowiek smieszny jest - co robić. Tak nas w akcie ewolucji wykreował stwórca. Śmieszności biologiczno-konstrukcyjne zasadniczo zasłania nam brak alternatyw. By nie być gołosłownym, prawdopodobnie większość z nas zaoptowała by za posiadaniem bateryjki kosztem układu trawienno-sralniczego. Niedostatki intelektualne skrzętnie skrywa horyzont poznawczy - no bo jak debil może dostrzec swoje upośledzenie skoro jest debilem? Natomiast braki poznawcze - no, tu jest dopiero ciekawie.
Nasz mechanizm poznawania świata na pierwszy rzut oka wydaje się być całkiem sprawny. Po to są gały, żeby patrzały a resztę załatwia proces obróbki danych w informatycznym konglomeracie białkowym. I tu zaczynaja się schody.
Proces poznawczy podobny jest do robienia frytek. Trzeba wziać ziemniaki, umyć, pokroić i usmażyć. Problem w tym, że najczęściej tak zwany homo sapiens do produkcji mentalnych frytek bierze co popadnie, choćby i stare widelce i miast przyznać potem, że połamał sobie zęby z powodu błednego punktu wyjścia, wpierdziela złom, udając, ze mu smakuje.
Większośc naszych tak zwanych prawd życiowych jest guzik warta nie z powodu wadliwej pracy maszynki do obróbki danych a z racji uzycia to tejże obróbki założeń, które nijak się maja do rzeczywistości.
Posłużymy się przykładem: przyjeżdża pogotowie, doktory pracują, gawiedź patrzy. Doktory są zadowolone, bo pacjent rokuje a gawiedź przerażona chce widłami konowałów potraktować, bo żebra biedakowi łamią. Siedzi gawiedź w kinie i patrzy z napięciem, jak główny bohater odtapia utopiona bohaterkę - w którymś filmie z serii „Horror z głębin” - a obok rży biedaczysko, co to po 24 godzinach dyżuru na izbie poszedł sobie neurony przeprostować...
Łatwo jest wyłapać założenia błędne innych gdy sie jest expertem w dziedzinie - ale co z resztą? Oglądneło mi się jakiś czas temu „Sanctum”. Grupa nurków wlazła do jaskini, jaskinię zalało, wejście zasypało, więc panowie i panie w wet-suitach ruszyli w głębiny, coby inną drogę ku wolności znaleźć. Chciał James od Cameronów pokazać horror przez naturę rozpętany oraz owegoż horroru wpływ na nasze postrzeganie moralności - a wyszła mu chała zdobna, w precel zawinięta.
Nurkiem jaskiniowym nie jestem, jak dla mnie nurkowanie pod 60 cm lodem jest wystarczająco silnym - i chyba maksymalnym w sensie tolerancji - przeżyciem, to i się w jaskinie nie pcham.
Jak by to powiedzieć dosadnie - problemów z oddawaniem stolca nie mam, więc nurkowania w jaskiniach brać pod uwage nie muszę.
Stąd moja znajomość tematu jest zdecydowanie - teoretyczna. Ale jak widzę zawodowców, którzy w pełnych maskach, bez zdublowanych systemów, umierają sobie pod wodą, to mnie zamiast zgrozy - śmiech pusty łapie.
Gdyby ktoś chciał zobaczyć, jak wygląda konfiguracja nurka jaskiniowego, wystarczy, ze poszuka specyfikacji sidemount’a. Która to, nota bene, podoba mi sie coraz bardziej i chyba trzeba ją bedzie przemysleć do nurkowań niejaskiniowych. Nurek jest pieknie i streamlinowo opięty butlami , pasami i regulatorami, nic nie wystaje, gazy sa zdublowane, przyrzady też - toż sytuacja, w której człowiek umiera, bo mu padła maska pełnotwarzowa jest równie śmieszna jak reanimacja w wykonaniu Pameli Anderson... Nie, żeby to było estetycznie naganne - ale poznawczo ma się do procesu ożywiania jak nie przymierzając ponadstukilowy abnegat do konkursu piekności.
To teraz zagadka.
Skoro jesteśmy w stanie wyłapać w naszym polu ekspertyzy błędy, których inni nie widzą - jakim cudem możemy się wypowiadać w tematach, które znamy jedynie z prasy, telewizji, opowieści naszej niani czy - co jeszcze ciekawsze - dywagacji pod budką z piwem?
Odpowiedź jest prosta: wiedzą, szczególnie w temacie medycyny, prawa, ekonomii, piłki nożnej, polityki, moralności, fizyki - i na jaki temat tam jeszcze chcemy pleść androny - nasiakamy wraz z lejącym się w nas mlekiem z gruczołów piersiowych. Co stawia pod znakiem zapytania skuteczność akcji promocyjnej karmienia piersią, bo po efektach sądząc, większość ludzi wykarmiły krowy.
Choć niektórzy powinni skarżyć rodziców za karmienie ich mlekiem od starej kozy.
PS zupełnie nie na temat: zaczyna mnie ten gógl cholerny regularnie censored.
czwartek, 24 maja 2012
wtorek, 15 maja 2012
Normalnie sie zaczynam
Wiecie, co to jest appraisal? No właśnie...
Maj powinien się kojarzyć. Że kasztany - i że wiosna. I uczucia wzniosłe. A ja mam cholerny appraizal.
<i>Któren to mnie regulrnie (censored).
Jak jedną pacjentkę, co to przyszła do psychiatry. Że ją wszystko - ale to zupełnie i kompletnie - (censored).
- A seksu pani próbowała?
- Nno nnie...
- No to może pani spróbuje?
- Ale z kim niby??? - zapytała pani, zaczynając się (censored).
- Noo... - rzekł doktor, przyglądnąwszy się zgrabnym nogom pacjentki - w zasadzie nie powinienem, ale dla dobra pacjenta moge sie poświęcić!
- No to róbmy ten seks... - powiedziała nie do końca przekonana pani.
(...)
- Panie doktorze?
- Mhm?
- Pan by się zdecydował, czy go pan wkłada - czy wyciąga, bo mnie to zaczyna regularnie (censored)!!!</i>
W tym roku nastąpiła kolejna zmiana wzoru- pewnie po to, by nie kopiować zeszłorocznych wypocin. Polazłem ja nawet do mojej manago tłumaczyć grzecznie, że przecie zawodowy bede miał za jakie dwa miesiące, więc po jasna cholere mam teraz robić pracowniczy? Toż machniemy wszystko za jednym zamachem, mój zawodowy pokrywa wszystkie aspekta pracowniczego, więc...?... Tak politycznie, zamiast polskiego walenia pięścią w stół. No i żem się dowiedział, że jej się też nie chce. I że możemy zrezygnować. Ale pracowniczy aprajzal jest niezbędny do wykonania corocznej rewizji wynagrodze...
- Już rozumiem! Gdzie są papiery?
Rzuciłem sie na mur łbem do przodu. Punkt pierwszy był nieco zmyłkowy.
<i>"Demonstruje i rozumie cele organizacji, pracuje efektywnie w kierunku osiągnięcia celów szpitala. Wykazuje zaangażowanie przez bycie pozytywnym i entuzjastycznym w temacie celów zespołu. Zorientowany na działanie, skupiony na osiągnięciu rezultatu."</i>
I pod spodem rameczka, gdzie należy w kilkunastu prostych zdaniach sklecić cos na zadany temat. Spociem sie nieco, pisząc o moim oddaniu i mistycznym wręcz uwielbieniu pacjentów, przełożonych i akcjonariuszy.
<i>Od razu przed oczami stanęło mi zadanie z j. polskiego niejakiego Jasia, który opisując widok ze swojego okna poszedł po bandzie szczerości: „Z mojego okna nic nie widać, bo zasłania go wielkie drzewo".
I pała.</i>
Punkt drugi zaleciał wręcz łatwizną:
<i>"Szuka sposobności by zapewnić satysfakcję klientom. Jest rzecznikiem organizacji we wszystkich aspektach w czasie kontaktów z innymi. Przekracza granice by dostarczyć optymalny serwis klientom"</i>
Zacząłem ze swadą - jakiż to ja uprzejmy jestem, no bo już bardziej uprzejmego to nie ma wcale, następnie przeszeedłem do szczegółowych technik zadowalania klienta - ale po głebszym namyśle skasowałem wszystko w cholere. Ostatecznie jak kto chce czytać świństwa, to może sobie wygóglać opowieści marszczące gruchę dot kom.
Potem było już tylko gorzej. Pociłem się dramatycznie, próbując wymyslać coraz to nowe określenia oddające mój orgazmiczny stosunek do firmy - a łatwo nie było, ostatecznie to całe 10 - dziesięć! - punktów, w końcu zamknałem oczy i wysłałem wszystko bez czytania. Lepiej mimo wszystko wyjść na głąba, co to robi błędy niż zrzygać się na klawiaturę.
Za tydzień mamy spotkanie. Godzinne. Musze przyciąć pazurki i nauczyć się składania gęby w ciup.
Maj powinien się kojarzyć. Że kasztany - i że wiosna. I uczucia wzniosłe. A ja mam cholerny appraizal.
<i>Któren to mnie regulrnie (censored).
Jak jedną pacjentkę, co to przyszła do psychiatry. Że ją wszystko - ale to zupełnie i kompletnie - (censored).
- A seksu pani próbowała?
- Nno nnie...
- No to może pani spróbuje?
- Ale z kim niby??? - zapytała pani, zaczynając się (censored).
- Noo... - rzekł doktor, przyglądnąwszy się zgrabnym nogom pacjentki - w zasadzie nie powinienem, ale dla dobra pacjenta moge sie poświęcić!
- No to róbmy ten seks... - powiedziała nie do końca przekonana pani.
(...)
- Panie doktorze?
- Mhm?
- Pan by się zdecydował, czy go pan wkłada - czy wyciąga, bo mnie to zaczyna regularnie (censored)!!!</i>
W tym roku nastąpiła kolejna zmiana wzoru- pewnie po to, by nie kopiować zeszłorocznych wypocin. Polazłem ja nawet do mojej manago tłumaczyć grzecznie, że przecie zawodowy bede miał za jakie dwa miesiące, więc po jasna cholere mam teraz robić pracowniczy? Toż machniemy wszystko za jednym zamachem, mój zawodowy pokrywa wszystkie aspekta pracowniczego, więc...?... Tak politycznie, zamiast polskiego walenia pięścią w stół. No i żem się dowiedział, że jej się też nie chce. I że możemy zrezygnować. Ale pracowniczy aprajzal jest niezbędny do wykonania corocznej rewizji wynagrodze...
- Już rozumiem! Gdzie są papiery?
Rzuciłem sie na mur łbem do przodu. Punkt pierwszy był nieco zmyłkowy.
<i>"Demonstruje i rozumie cele organizacji, pracuje efektywnie w kierunku osiągnięcia celów szpitala. Wykazuje zaangażowanie przez bycie pozytywnym i entuzjastycznym w temacie celów zespołu. Zorientowany na działanie, skupiony na osiągnięciu rezultatu."</i>
I pod spodem rameczka, gdzie należy w kilkunastu prostych zdaniach sklecić cos na zadany temat. Spociem sie nieco, pisząc o moim oddaniu i mistycznym wręcz uwielbieniu pacjentów, przełożonych i akcjonariuszy.
<i>Od razu przed oczami stanęło mi zadanie z j. polskiego niejakiego Jasia, który opisując widok ze swojego okna poszedł po bandzie szczerości: „Z mojego okna nic nie widać, bo zasłania go wielkie drzewo".
I pała.</i>
Punkt drugi zaleciał wręcz łatwizną:
<i>"Szuka sposobności by zapewnić satysfakcję klientom. Jest rzecznikiem organizacji we wszystkich aspektach w czasie kontaktów z innymi. Przekracza granice by dostarczyć optymalny serwis klientom"</i>
Zacząłem ze swadą - jakiż to ja uprzejmy jestem, no bo już bardziej uprzejmego to nie ma wcale, następnie przeszeedłem do szczegółowych technik zadowalania klienta - ale po głebszym namyśle skasowałem wszystko w cholere. Ostatecznie jak kto chce czytać świństwa, to może sobie wygóglać opowieści marszczące gruchę dot kom.
Potem było już tylko gorzej. Pociłem się dramatycznie, próbując wymyslać coraz to nowe określenia oddające mój orgazmiczny stosunek do firmy - a łatwo nie było, ostatecznie to całe 10 - dziesięć! - punktów, w końcu zamknałem oczy i wysłałem wszystko bez czytania. Lepiej mimo wszystko wyjść na głąba, co to robi błędy niż zrzygać się na klawiaturę.
Za tydzień mamy spotkanie. Godzinne. Musze przyciąć pazurki i nauczyć się składania gęby w ciup.
piątek, 4 maja 2012
środa, 2 maja 2012
Canyon i okolice
No 1,2,3 i 4 - wplywam(y) do Canyon'u.
5,6, i 7 - jestesmy w srodku.
8 i 9 - wylazimy
10, 11 i 12 - jak azot dziala na mozg.
13- jestem na powierzchni. Uff, jak goraco.
14 i 15 - poniewaz gros zdjec mam w pozycji 14, ktora zostala opisana jako shittin' rabbit, na widok obiektywu Kiciaf wykrzywia mnie momentalnie. Samolot (powyzej), hoooo-duuuu (wczoraj) czy tez Trinity (numer 15) sa odruchowa i niekontrolowana reakcja.
>
>
wtorek, 1 maja 2012
Fwd: caves
poniedziałek, 30 kwietnia 2012
niedziela, 29 kwietnia 2012
Subskrybuj:
Posty (Atom)