Jożin z Bażin

Dzień zaczął się zwykłym lenistwem - zobaczyłem za oknem jakąś depresyjną szarówę i czym prędzej zamknąłem oko. Pobiegam sobie na ten przykład jutro. Albo pojutrze. Bo w takich okolicznościach przyrody nawet burej suki nikt z domu nie wypcha na bieganie i poniewierkę.

Może skończę wcześniej to pobiegam na dżimie.

Najważniejsze to znaleźć dobry sposób autooszukiwawczy i autousprawiedliwiawczy.

O poranku przyszedł dzielny dżentelmen zafundować sobie artroskopię. Zabieg buknięty na 8.30, pan niezrażony popił sobie wody o 7.15. Kolejny Jożin z Bażin... A ulotkę czytał? No czytał. To czego pił? Bo mało było tej wody a w ogóle to może to było przed siódmą? A na respiratorku chce przeleżeć 2 najbliższe tygodnie? Nie? To kiedy pił? Jednak 7.15? Wziąłem buklecik i czytam: nie pić dwie godziny przed zabiegiem. I tu mnie olśniło - to nie jest problem z czytaniem tylko z obsługą zegarka! Trzeba napisać jasno: jak krótka wskazóweczka pokaże cyferkę na samym dole - a duża te dwie dziwne cósie na górze - od tej pory picie jest zabronione. No pasaram. Jeżeli masz elektroniczny zegarek to zawinięta w kółeczko żmijka która wygląda tak: 6 - z następującymi dwoma kółeczkami które być może zauważyłeś w pobliskiej toalecie, a które wyglądają tak: 00 - oznacza to samo. (Dla ułatwienia, zanim żmijka się zwinie to jest rozwinięta i wygląda tak: 5). Odczekałem spokojnie do dziewiątej i zapuściłem Jożina. (Wiadomo, najlepszy jest proszek z letadlo). Chirurg wyrwał mu z kolana jakieś strzępy łękotki, zapodałem painkilery i wysłałem go w cholere do wybudzalni. Niech się z nim rekowerowa morduje dalej.

Następnie przyszła dziewczynka lat dwajścia (wymowa oryginalna, małopolska, Kraków) dwa coby sobie naprawić buniona. Co to bunion?

(UWAGA-NIE KLIKAĆ W TRAKCIE JEDZENIA! Przed też nie, chyba że ktoś jest na diecie ścisłej. I po też raczej nie, chyba że ktoś się przejadł.

Najlepiej wcale).

Kto chodzi w szpilkach to się niedługo dowie - a kto nie to mu ta wiedza na psią budę jest. Zapodała tekst o igłofobii więc wharatałem jej wenflona w czasie 3,72 sekundy coby się nie zhiperwentylowała za bardzo. W sumie zdążyła wziąć trzy głębokie wdechy, więc nie kłamała za bardzo z tą nerwicą. Dodatkowym czynnikiem stresogennym (ale dla anestezjologa, nie dla pacjenta) była informacja że panienka ma uczulenie na diclofenac. No, to akurat nie rzadkość, zdarzyć się może jak nie sraczka to zatwardzenie - jednak moja pacjentka stwierdziła że ona ma panick attack po Voltarolku, niezależnie czy w tabletce czy w zaszczyku (wym.oryg.m.,K.). A to ci kapocik... A aspirynkę brała w życiu? No, brała. I co, palma nie bije? Nie. A po ibuprofeniku? Też nie. Skrzyżowałem palce i dałem jej Dynastat. W najgorszym razie powrzeszczy w wybudzalni. Ponieważ wszystkie te jej historie wskazywały na osobowość miłą, wesołą i całkowicie na ból nieodporną, na koniec zabiegu dałem jej jeszcze tramadol. Ot, stóweczka, żeby nie zapeszyć - a i tak musiałem potem na ratunek z morfiną latać. Ludziska wrażliwe są na ból i krzywdę ludzką, zwłaszcza na własną.

Kolejny nie przyszedł. Miluśki jaki. Nalałem sobie kawy czarnego płynu z dozownika i zapadłem w przydum. I to tak głęboki, że dopiero po kolejnym siorbnięciu dotarł do mnie smak tego czegoś w kubku. Matko jedyna, zalatywało jakimś ksylocypkowym wiatropędem. Brr.

W końcu przyszła moja ostatnia pacjentka. Miła kobieta, nadciśnienie, astma z epizodami karetkowo-szpitalnymi. I depresja. A kto ją to do cholery przepuścił przez preassessment?? Szlag mnie tu zaraz trafi. Przyłożyłem się bardzo solidnie, ale mimo chęci najszczerszych nie było rzetelnego powodu coby babe z zabiegu zwalić. Ostrzegłem ją lojalnie o wszystkich za i przeciw, opisałem straszliwe skutki uwolnienia histaminy przez anestetyki, z wdziękiem i polotem nakreśliłem łamanie zębów przy intubacji a żeber przy reanimacji - nic to nie dało. Babka zrezygnowała z podpajęczynówki, powiedziała że lokalne dziubanie w nogę w ogóle nie wchodzi w grę i że jedyne na co się godzi to ogólne. Takom i napisał w karcie - mimo że ostrzeżona, dalej chce iść na zatracenie.

W sumie nie było najgorzej. Trochę się obsunęła z ciśnieniem - strasznych dawek trzeba żeby dobić depresanta na amitryptylinie - ale potem cacek się zachowywała. Na wszelaki słuciaj przełączyłem po indukcji wszystko na gazy i nieco oszołomioną wywiozłem coby ja rekowerować. Howg.

W międzyczasie obermenadżerka zaczęła przysposabiać pokój intymny dla pacjentów prywatnych. Bo do tej pory czy prywatny czy państwowy - siedział na kozetce i czytał te same czasopisma. Ale teraz idzie nowe - prywatnego się wprowadzi do super-hiper-extra-pompka poczekalni. Którą za cholere nie wiem czemu pomalowali na bordową śliwkę... Ja cież nie patroszę - toż każdy po piętnastu minutach dostanie tu wściku macicy...

Wieczorem jednak poleze na tego cholernego dżima. Trochę truchtu, może wiosełko jakie a na koniec zawody łowieckie, czyli łapanie grzyba w basenie. Wakacje blisko. Trzeba sobie przypomnieć jak się w masce pływa.