Cepersko

No i tak. Plany były rozmaite i padały jak muchy. Nie wiem czemu muchy padają, ale te nasze plany właśnie tak jakoś pac pac - po kolei. Egipt: rewolucja. Ibiza: pijaki. Majorka: rzygająca młódź wszeteczna. Francja: żabojady. Kanary: zęby. Nie, nie kanaryjskie tylko nasze. Włączyły się bezpardonowo do cholernego planowania i miast wygrzewać gdzieś gołe dupsko polecieliśmy leczyć zęby do kraju gdzie wierzby płaczące i żytnia w zamrażalce. Ancestor się ucieszył. Ostatecznie nic tak nie smakuje jak Glen Garioch w słusznej ilości jednego el. Przejął się do tego stopnia, że wyciągnął ze starych-nowych zapasów Bushmila. Który tez poległ. Mam teraz twarde postanowienie czystosercości jednomiesięcznej. Stopień wstrząsu można pojąć dopiero, gdy się wie, ze to było ponad tydzień temu a dalej mnie trzęsie na widok czegokolwiek co zawiera promile.

Postanowiliśmy, że się nie damy. Ostatecznie zęby zębami, a żyć trzeba. Bezstresowo. Plan był okrutnie napięty, ale realizacja - wzorcowa. ASP się nie przyznaje, ale też ją cósik ciągnie gdzie panieńskie rumieńce i dzięcioły na palach. Do tego stopnia nas wzięło, ze prócz obowiązkowych Starych Wierchów wymyśliliśmy Tatry. Stare, wiadomo. Wypad ze stacji benzynowej na Rdzawce, godzinka do schroniska, bigos i piwo, pół godzinki na Maciejową (ruskie z cebulka i piwo) po czym spacerkiem koło Czarnego Domu (który z niewiadomych do końca przyczyn jest teraz biały) doszliśmy do parku. Gdzie wyskoczył mi Becker i całe łażenie po Tatrach stanęło pod znakiem zapytania.

Pomyślałem, że się nie dam tak łatwo. Ostatecznie to tylko parę plomb w zębach i cholerna cysta pod kolanem - a Bóg raczy wiedzieć, kiedy znowu do Polski zawita taka pogoda. Na dzień drugi nie zważając na nic zapakowaliśmy się do auta i ruszyli na wyprawę. Plan minimum był dość trudny: samochodem pod Kozienice, stamtąd kolejką na Kasprowy, następnie, nie bacząc na trudności, uderzamy z buta na Beskid, godzina odpoczynku, powrót, Carlsberg za 13 zeta na górnej stacji i zjazd na dół. Popatrzyłem na Mammothowo - Marmotowego ASP, na Scarpowego Dzidzia, moje Brashery - i nieśmiało wysunąłem propozycje samobójstwa: robimy Kasprowego z buta. Ku mojemu przerażeniu Marmotowo-Scarpowe towarzystwo przytaknęło z zapałem i rozpoczęła się walka z materią.

Tu trzeba dodać, że do planu samobójczego dołożył się mój brat rodzony, z którym to może wygrywam we wzroście ale za to przegrywam w obwodzie - więc pomyślałem, że pierwszy do zjedzenia nie będę. O ja naiwny.

Kalatówki wzięliśmy z rozpędu, Kondratowa zaproponowała siku i pieńki do siedzenia więc skorzystaliśmy po czym zaczęło się prawdziwe podejście na przełęcz. Które potraktowałem jak klasyczny trening na dżimie - włączyłem trzeci bieg i - sapie a rzęzi, dyszy a dmucha - ruszyłem na podbój Tater. Na górę nie wylazłem ostatni jedynie z powodu owegoż wspomnianego powyżej stosunku wzrostowo-obwodowego, ale na tyle mnie było. Późniejsze podejście na Kopę i dalsze truptanie czerwonym w kierunku Carlsberga uskuteczniłem tempem dostojnym a wręcz golgotowym.

Znaczy tak na prawdę to w kierunku Kasprowego nie Carlsberga, ale wtedy Kasprowy mogliby sobie wziąć za darmo, natomiast gdyby ktoś mi powiedział, że zabierają Carlsberga, to bym zagryzł niezaplombowanymi zębami.

Dodatkowo Becker usztywnił mi nózię w kolanie, więc kulasząc w nowych Braszerach obdarłem sobie nogę mniej więcej na pięć złotych. Na pięcie. Na wszelki wypadek but zdjąłem dopiero w domu by ocenić zniszczenia - po co to ludzie się mają śmiać z człowieka jak boso zapierdziela po Tatrach. Bo obdartej nogi do buta za cholere się nie włoży. Iść można - ale po wyjęciu nagle but robi się trzy numery za mały i dupa blada. A raczej zimna.

Jak smakuje Carlsberg - nie trzeba nic mówić. Zapłacił bym i cholerne 25 zeta za Żywca, gdyby mieli. Ale nie mieli. Zdrada, panowie - jesteśmy w dupie!!! - zawrzasnąłem, ale z ust wyrwał mi się bulgot jeno, gdyż ryczałem prosto w kufel. Piwa nie lubię jakoś nadzwyczajnie - ale po pięciu godzinach łażenia (a woda skończyła mi się gdzieś zaraz za Kopą) za kufelek dałbym się wycudzołożyć.

W trakcie powrotu dotarło do mnie, com już wcześniej podejrzewał: ktoś chce caluśkie Podhale zasłonić. Masakra. Reklamy są piętrowe, stoją w rzędach i pionach, kierpce, kiełbasy, noclegi, wyciągi, rury, kanalizacje, oscypki i ch.ak wie jeszcze co. To jest jak rak: zaczęło się od jednej komórki a teraz przekroczyło zdolności kompensacyjne. Gdybym tam nadal mieszkał, zostałbym reklamowym Janosikiem - ani jedna by się nie ostała... No ale.

Jak już jesteśmy przy reklamach, jeszcze jedna sprawa: czy ktokolwiek z szanownych czytaczy wsłuchiwał się ostatnio w reklamy w dowolnym polskim radio? No, Mościpaństwo - to już są kurwa rzewne jaja. Na dwadzieścia (sic! liczyłem;) reklam, dziewiętnaście było na temat piguł. Zatkało mnie. Podczas mojej niepobytności kraj zmienił się w jakiś azyl lekomanów... Liczymy: na paznokcie, na włosy lśniące, na wypadające, na ugryzienie komara, erectus (myślałem że to na bonera, ale okazało się że na zajebiaszczą imprezę - bede musiał pojechać jeszcze raz, bom się zgubił), na prostatę, na żylaki, Biovital (wiadomo - hercklekoty), na libido, na potencję, żeń-szeń, już w porządku mój żołądku, na zgagę, na sraczkę, na bolące nogi, rutinoscorbin na grypę ( w lipcu??)... A dobiły mnie dwie dziewuszki, które bez nikakich oporów rozmawiały sobie na antenie o moczu. Na szczęście specjaliści od reklamy nie potrafią jeszcze obejść guzika "off".

Jako, że kolega po znajomości i z dobrego serca luknął w mojego Beckera któren okazał się naciągniętym mięśniem, a urlop w sierpniu czeka - nie jest powiedziane, że nie zaatakujemy Czerwonych Wierchów jeszcze raz. Tym razem od zachodu. Bo na moje pytanie "Wpuścił by pan cepra w Brasherach na Świnicę?" sprzedający kierpce młody człowiek uśmiechnął się od ucha do ucha i rzekł: "Pierwszy normalny ceper dzisiaj".