Pulpet w galarecie

Motto na dziś: czas trwania jednej minuty w trakcie czekania ze sraczką na wolną toaletę jest pomijalny w porównaniu z czasem trwania dziesięciu sekund, w których serce pacjenta uderza raz.

Jakby kto jeszcze nie wiedział od Szamana, wojna polsko-nurska jest długa, wyczerpująca i wredna. A to z powodu nurskiego charakteru, co to można pokrótce przyrównać do charakteru kaprala, czyli skrzyżowania kurwy z osłem. Durny jak but i nie do za.ania.

W charakterze nursa jest zadawanie pytań, na które najczęściej człowiek ma ochote odpowiedzieć jak ta nieszczęsna niewiasta, co to się jej pytali, czemu w czasie okresu gotuje jedną zupę w siedmiu garach. Bo tak!!!

A czemy stosujesz tę tivę? Przeciez jest wolniejsza? Nie jest. No to droższa. O dwa pi. Ha - ale jednak. Ale my będziemy robić dalej tivę. A czemu? Pyta nurs? Bo tak!!!- odpowiada polski anestezjolog z permanentną miesiączką.

I trwało by sobie to miesiączkowanie bez przeszkód większych, gdyby nie podstępność nursów, co to Zagłobę dobiją swoją - nie, nie przebiegłościa - upierdliwością. Nie mogąc na anestezjologa wpłynąć, ułożyły plan chytry. I zaczęły sie martwić. Że przecież anestezjolog się tu zmarni - tiva jeno i tiva, o gazach zapomni, mózg mu sie zlasuje i po anestezjologu! Namójdusiu! - zawrzasnęły przerażone własnym knowaniem (gdzie one Owczarka spotkały???) - toż trza z tym zrobic coś natentychmiast!!! I napuściły anestezjologowi na łeb jego aprajzalowca. Któren to ma moc okrutna - jak każe, nie ma przebacz, anestezjolog robić musi. A ten kurcysyn kazał zrobić audyt, coby ten wykazał się umiejętnością dodawania, wskazywania mediany i niszczenia papieru. Z czym - niespodzianka - wiąże się znieczulanie gazami co drugi miesiąc...

Jako, że najdroższym lekiem w tivie jest remifentanyl, z bólem serca anestezjolog musiał ówże lek doskonały porzucić. Ale co w zamian dać? Do zabiegu krótkiego trza jednak elemeja wrazić, a na to jeden fentanyl jest za mało. Trza dać dwa - albo i trzy. A potem pobudeczka długa... Poskrobał się nieszczęsny, z torów znanych wykolejon, po łbie i wyciągnał z szafki alfentanil. I była by sobie ta nędza kurewska trwała do sądnego dnia, gdyby nie Pulpet.

Pulpet z definicji musi mieć obwód większy niż wzrost. Ten spełniał warunek bez mierzenia, wystarczyło spróbować się minać na korytarzu. A ileż nasza stokroteczka ma biemaja? zapytał anestezjolog niewinnie, widząc toczące się zwały. Czterdzieści i cztery! Hm, faktycznie, wygląda jakby cierpiała za milijony... Ale zaraz mi tu... cierpienie jakby większe... toż milijon sam powiat pilski - a gdzie reszta świata? Włączył anestezjolog mózg swój drugi, ajfonem zwany, co prawdę ukazał - nie czterdzieści i cztery - tylko czterdzieści i dziewięc. Koma siedem.

Hm. No to - róbmy. Co robić - czy pozwoli panna Krysia, młody ułan pyta... I wziął się anestezjolog nieświadom za przygotowanie potrawy na cały świat znanej, a mianowicie zimnych nóżek w galarecie. Przepis był staropolski:
"Weźmiesz jednego pulpeta, zamarynujesz go dobrze propofolem, alfentanylu dodasz, coby zmiękł w krztoniu. Tam elemeja wrazisz, by nie zsiniał. Następnie do theatru przewieziesz i desfluran właczysz, coby go poddusić z lekka, jednak nie przesadzając, bo kaszleć zacznie. Gdy jednak się to stanie, bez paniki podasz alfentanilu druga ampułeczkę, na dwie daweczki podzielonego, dołożysz mivacronu i ze spokojem zauważysz, że tętno spadło do dziesięciu na minutę. Zastanawiając się, czemu ta kurewska atropina, podana przy tętnie 50 na minutę, nie działa, gdy ciepłą sraczkę poczujesz - na własnych nogach, toż zimne nóżki obsrane być nie mogą, bo kto je niby zje - adrenalinę nabierz, szmaty rozerwij i przystąp do cepeeru."

Tyle przepis.

Na szczeście atropina jednak działa.

Choć straszliwie wolno.