Do tablicy

A to się porobiło...

Wywołany dwukrotnie, staję dzielnie. Ale zmienię nieco ciut troszeczkę formę wypowiedzi - opowiem wam o zapachach. Tych, które przechowuje się w głowie a które zatrzymują czas.

I nie mówię tu o DorBlue, czy kiszonej kapuście...

Zapach leniwego popołudnia.
Składniki: Costa, stolik w środku, miłe towarzystwo (ASP nie oddam, więc musicie zmodyfikować przepis) i wolne popołudnie. Tego zapachu nie wolno wywoływać w pośpiechu.
Wykonanie: espresso double posłodzić brązowym cukrem, zamieszać. Wziąć głęboki, spokojny wdech przez nos znad samej filiżanki a następnie wypić kawę jednym łykiem. Wdychać bardzo powoli, na granicy zatrzymania przepływu powietrza.

Zapach letniego popołudnia.
Składniki: Morze Czerwone, sprzęt do nurkowania, łódka.
Wykonanie: Po skończonym nurkowaniu, najlepiej długim i dekompresyjnym, polecam 100 metrów i półtoragodzinną dekompresję, ściągnąć z siebie graty, skafander i wskoczyć do wody. Następnie z kubkiem herbaty egipskiej - mocnej, wściekle słodkiej, z dodatkiem kardamonu - usiąść na górnym pokładzie i głęboko się zaciągnąć. Aż po osklepki. Skoncentrować się na nieco słonawej bryzie zmieszanej z leniwym szumem morza załamującego się na rafie. Wdychać spokojnie, nie za głęboko.

Zapach letniej nocy.
Składniki: pustynia, noc, coś do słuchania muzyki, samolot, flaszka. O dziwo, potrzebny będzie również palący kierowca busa wraz z busem.
Wykonanie: flaszkę wypić na pokładzie samolotu. Można się zdrzemnąć, choć nie jest to konieczne. Zająć przednie siedzenie w transferowym busie. Włączyć "On the dolphin street" lub inny spokojny jazz, wsunąć słuchawki w uszy i szeroko otworzyć okno. Trzeba wsłuchać się w zapach przegrzanego piachu, zmieszanego z wszechobecnym organicznym zapachem butwiejących roślin, zwierzęcym potem i szczyptą nikotyny z papierosa kierowcy. Wdychać pełna piersią, powoli.

Zapach północy.
Składniki: ognisko i alkohol.
Wykonanie: alkohol wypić. Powietrze wdychać spokojnie, starając się znaleźć odpowiednia proporcję dymu do tlenu.

Zapach wczesnego lata.
Składniki: wschód słońca nad Atlantykiem o 12:00 czasu Polskiego.
Wykonanie: zacząć nieco wcześniej. Wdychać wilgotne, ciepłe powietrze, nie zwracając uwagi na coraz bardziej przesiąknięty mgłą podkoszulek. Bez złapania pierwszego rąbka słońca próba jest nieudana. Wdychać głęboko, wręcz łapczywie.

Zapach wysiłku.
Składniki: zima, zawieja, mróz, narty i dobrze znane góry.
Powiadomić najbliższych gdzie i którędy idziemy oraz kiedy zamierzamy dotrzeć.
Wykonanie: iść samotnie, wskazany kierunek wiatru to prosto w dziób lub ostry hals. Śnieg ma ograniczać widoczność do kilku metrów. Narty zarzucamy na ramie i spokojnym marszem idziemy w kierunku schroniska. Wdychać powoli, starając się nie odmrozić sobie nosa. Skoncentrować się na rytmicznym przepływie powietrza, skorelowanego z tętnem.

Zapach wiosny.
Składniki: marzec, narty, stok narciarski. I piwo.
Wykonanie: zjechać ze stoku w kierunku najbliższej łaty pozbawionej śniegu. Z nart i kijków wykonać leżak (narciarze wiedzą, nie-narciarze i tak nie mają nart) tak, by twarz była zwrócona w stronę słońca. Wdychać powolutku, koncentrując się na zmieszanym zapachu mokrej ziemi i zeszłorocznej uschniętej trawy. W przypadku zaburzeń węchu, użyć piwa jako wzmacniacza węchowego.

Zapach szybkości.
Składniki: bombardino, narty, Alpy, pusty stok.
Wykonanie: wiadomo. Bomardino wypić i jechać na krechę. Nigdy odwrotnie. Uwaga- powietrzem napawamy się po wykonaniu wykonania. Najczęstsze modyfikacje dotyczą ilości wypitych bombardino. Ale uwaga! - można łatwo wywołać niezamierzony zapach oddziału urazowego!

Wszystkie powyższe oddaję na licencji open. Modyfikacje są dozwolone, nawet wskazane.