Po Świętach

Wróciwszy z wczasów człowiek jest nieco splątany. Trzeba wysiąść z samolotu, paszport znaleźć, walizkę rozpoznać. Tak po mojemu to karuzelę z walizkami wymyślił Związek Wnerwionych Stewardess jako zemstę za latanie w te i wewte z drinkami dla zabawiających się pasażerów. Potem stoją takie skacowane biedaki przy taśmociągu i dostają oczopląsu.
Następnie trzeba zadzwonić na parking i zrozumieć instrukcje pt. "Jak łatwo i przyjemnie znaleźć naszą zakamuflowaną bazę". Rzeczona instrukcja jest podawana przez specjalnie przeszkolonego pracownika który został wyłoniony w czasie konkursu "Szeptlawić każdy może, ale nie każdy umie się w tym samym czasie jąkać".
I wreszcie wykonujemy ostatnią czynność która przywraca nam status pełnoprawnego członka naszej cywilizacji, czyli włączamy komórkę. Mija kilka sekund i "Nokia connecting people" oznajmia radośnie że dostaliśmy eSeMeSa. Rzut oka na ekran wywołuje ciężkie wyrzuty sumienia - cholera, oni pamiętali o nas, trudzili się żeby choć parę słów od serca naskrobać, a my im nic...

Pierwszy nie był jeszcze taki najgorszy. Kiełbachy po pachy i szczęścia beczka - świąteczne jajeczka. Jak się zęby zagryzie to da się przeżyć. Kolejny wzbudził we mnie niejasne uczucia że nadawca nie tyle trudził się ze znalezieniem właściwych słów ile nacisnął guzik "wyślij do wszystkich" - bo od serdecznego przyjaciela dostałem życzenia podpisane Kornelia Majewska. Czyli że nie dość że wysyła co popadnie to jeszcze w dodatku tego co sam dostaje - nie czyta. Chyba że zmienił płeć. Oraz imię i nazwisko.

Jednak najlepszy przyszedł kilka minut później:
Przyjmijcie proszę najszczersze życzenia wszystkiego najlepszego.
Niech Dzień Narodzenia Pańskiego rozjaśni mrok Waszego Życia, a Jego Łaska Uświęcająca niech towarzyszy Wam w całym nadchodzącym Nowym Roku.

I to mi się podoba. Nie jakiś debilny wierszyk ale szczere do bólu, spersonalizowane życzenia, osadzone głęboko w naszej chrześcijańskiej tradycji.

Do Siego Roku!